Voorjaarstuin

Het is zaterdag 1 april en het weer haalt een geintje uit. De hele morgen is het druilerig en roepen de grauwe wolken dat het vandaag helemaal niks wordt buiten. Maar vroeg in de middag knipoogt de zon van achter zo’n wolk: “Gefopt! Het was maar een ochtendje!”
Ik loop de achtertuin in en bekijk de stand van zaken.De kleine pruimenboom staat volop in bloei. Er omheen maken de lelietjes van dalen dankbaar gebruik van de ruimte die ik voor ze heb gecreëerd door een heleboel kruipers weg te trekken.

Een enkele rode tulp is vanmorgen opengegaan. Ik ben geen groot liefhebber van tulpen in de tuin maar deze kreeg ik vorig jaar van een vertrekkende collega. Dat wil zeggen, ze deelde kleine zakjes uit met anonieme bollen. Ik heb ze een plekje gegeven en nu het tulpen blijken te zijn, vind ik ze leuk.
Langs de rand van het terras staat een rijtje brutale, paarse violen. Eerder stond er op die plek iets anders wat ik eigenlijk niet mooi vond. In het najaar besloot ik de boel onder te schoffelen en zette er als kleurig accent nog wat late viooltjes in. Ze bleven de hele winter door af en toe een bloem produceren en nu het lente is, drijven ze de spot met mijn idee dat ze daar maar even tijdelijk stonden.

De andere rand van het gras grenst aan een rommelig perkje onkruid, maar daar komt verandering in. Als ik het onkruid voorzichtig weghaal, zie je de stevige punten van de rij hosta’s die bezig zijn op te komen. Over een tijdje staat daar een overvloed van elegante, groene bladeren die je heel goed kunt gebruiken om kleine boeketjes mee af te maken.
Echt zonnig wordt het niet, maar het is een heerlijke middag om bezig te zijn in de tuin. Na een paar uur heb ik er even genoeg van en ga naar binnen. Een tijdje later betrekt het weer en begint het te regenen. Maar nu kijk ik er met plezier naar hoe het zachte buitje op de planten valt waar ik net mee bezig geweest ben. Die kunnen de regen goed gebruiken. En die zon komt morgen dan wel weer.