Falafel

H. is gek op kookboeken. Op de bovenste plank van de boekenkast staat een hele verzameling, maar dat belet hem niet om zichzelf in december 2018 een feestelijk nieuw boek cadeau te geven: TLV, recepten en verhalen uit Tel Aviv. Hij kan er echt van genieten om in zo’n boek te bladeren en te lezen. En vandaag was het plan om er dan ook maar eens iets uit te koken.

De basis van falafel zijn kikkererwten. Maar niet uit een blikje; dan valt de boel uit elkaar. Dus stonden al vanaf gisteravond 500 gram kikkererwten te weken om vandaag falafel mee te maken. Heb ik zin om te helpen? Zeker wel. Ik neem de taak op me om ras el hanout te maken, een kruidenmengsel dat je ook kunt kopen, maar zelf maken is veel leuker.

In de vijzel stamp ik kruidnagel, komijnzaad, peperkorrels, cardemom en piment en daar gaan dan nog een stuk of tien andere kruiden bij, zodat het meteen al lekker ruikt in de keuken. Intussen heeft H. de kikkererwten afgegoten en gaan die in de keukenmachine. Samen met een ui, een heleboel peterselie en wat citroensap. Het moet gepureerd worden, ‘fijn, maar niet tot pap’. Dat is even uitproberen.

Na een tijdje hebben we een geurig mengsel waar je redelijk balletjes van kunt vormen en als H. er op eigen initiatief nog wat meel bij gooit, gaat het nog beter. Een falafeltang hebben we niet, maar met twee eetlepels kunnen ook prima balletjes gemaakt worden. Ze gaan in de hete olie en zijn in een paar minuten klaar

Van 500 gram kikkererwten kun je een heleboel falafel maken. Als H. klaar is met bakken, heb ik een rij schaaltjes gevuld met sla, paprika, tomaat en schijfjes komkommer. Het smaakt prima op kleine pitabroodjes. Hoewel we er met z’n drieën flink van eten, blijft er nog een heleboel over. Helemaal niet erg, dat gaat gewoon in de vriezer.

Dus kom je deze week toevallig langs, dan heb je kans dat we vragen of je blijft eten: falafelbroodjes ‘uit Tel Aviv’. Lekker hoor.