Zes taarten en een pan soep

Zes (6!) taarten heeft mijn jarige lief uitgekozen om te gaan bakken. Aan mij vraagt hij om die lekkere linzensoep van laatst te maken voor als zijn broers en schoonzussen komen. Nog voordat hij aan zijn taarten begint, stamp ik in de gietijzeren vijzel een potje curry madras bij elkaar. Het begint meteen feestelijk te ruiken in de keuken.

Van alle kruiden die ik voor mijn mengsel gebruik, zet ik de potjes (of doosjes) meteen terug in de kast. Ik ben een nette kok en maak tijdens het koken of bakken altijd zo weinig mogelijk rommel.    

Zo niet H. Terwijl ik m’n kruidenmengsel van de vijzel in een glazen potje schep, wordt om me heen de tafel volgeplempt met kommen, bakblikken, meel, chocolade, rozijnen en allerlei heerlijkheden die je in taarten kunt verwerken. Ook het aanrecht staat in een mum van tijd vol. Aan die soep kan ik voorlopig niet beginnen. Maar dat geeft niet, die hoeft toch pas morgen gegeten te worden.

Als er één taart klaar is en er nog twee in de oven staan, neemt H. een pauze. De kruidengeur is nu vervangen door die van chocola en verse, warme boterkoek. Er is een stuk aanrecht voor me vrijgemaakt en ik ga mijn soep maken. Hmm, nu wint de geur van knoflook, uien en curry het weer.
Om vier uur ’s middags staat taart nummer vier in de oven. Nu wordt het spannend, want na vijven is de keuken geclaimd door E., die voor vanavond een verrassingsmaaltijd zal verzorgen. H. Maakt zich geen zorgen. “Nou ja,” zegt hij, terwijl hij de restjes gesmolten chocola uit een pannetje slikt. “Anders maak ik die laatste taart morgenochtend wel.”

Hoe dan ook, onze gasten zullen morgen niets tekort komen. En waarschijnlijk wij zelf de hele week daarna nog niet.