Zondagmorgen om half tien zetten we de fietsen buiten en draaien de schuurdeur op slot. We willen langs de Waal naar Kleve fietsen, daar koffie drinken en niet te laat in de middag weer thuis zijn.
De weg naar Nijmegen kunnen we dromen, maar aan de Waalkade ziet het er vandaag bijzonder uit. De weg is afgesloten voor auto’s vanwege het hoge water. Waar je normaal vanaf de kademuur een paar meter lager het water ziet, kabbelt het nu tot vlak onder de rand. We fietsen er langs tot we niet verder kunnen omdat het water hier brutaal tot aan de straat komt. Langs een dranghek lopen we met fiets en al een wat hoger gelegen terras over langs een glooiend grasveld. Het laagste deel is nu een strand van gras, er lopen een paar kinderen op blote voeten pootje te baden.
Iets verderop kunnen we verder fietsen. De weg loopt omhoog onder de Waalbrug door. Links beneden ons ligt de Kaai. Het feestterrein is vandaag een pierenbad van donkerbruine drab.
Wat later rijden we door de Ooypolder. Het fietspad is een eind van de rivier af, maar die is flink uitgedijd. Rijen bomen staan tot hun middel in het water. Aan een vrachtschip dat voorbij vaart, zien we welk deel van de weidse plas de Waal moet zijn. Pontjes varen niet, behalve op één plek midden in de uiterwaarden waar een verhoogd dorpje ligt – Schenkenschanz, in Duitsland. De toegangswegen verdronken.
Na twintig kilometer rivier maken we een scherpe bocht naar rechts. Een lang, recht fietspad leidt tussen bomen door naar Kleve. In het voortasje van H. zitten mondkapjes en de twee gele boekjes om te bewijzen dat we gevaccineerd zijn. De vorige keer dat we bij onze favoriete konditorei kwamen, moesten we met een koffie-to-go verderop op een bankje gaan zitten omdat we pas één (niet bewijsbare) inenting hadden gehad. Vandaag wordt nergens naar gevraagd.
De terugweg fietsen we ‘binnendoor’, maar we komen wel weer uit bij de Waalkade, waar inmiddels het hoog-water-toerisme is ontwaakt. We moeten afstappen om met de fiets aan de hand tussen iedereen door te slalommen. Mensen zitten op bankjes met aan hun voeten het water met voorbij spoelende stukken hout en andere rommel. En de terrassen zijn gezellig druk. Wij vinden één terrasbezoek wel genoeg en fietsen door naar huis.
Om twee uur zijn we terug. Nog een hele middag voor ons. Om lekker lui in de tuin een boek te lezen, pruimen te plukken, een cocktail te drinken, een blogje te schrijven. Lekker weekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten