Loeien, schokken en dienst weigeren

Onze auto is een ouwetje. Heel klassiek gekocht van een oud mannetje dat er weinig in gereden had. In ons geval kenden we die oude man en wisten dat geen loos verkoop-praatje was. Tweedeurs en met een lage instap is ie niet altijd even handig, maar waarom zou je iets vervangen dat prima functioneert?

Dat was tot voor kort de insteek. Maar een paar maanden geleden begon ie kuren te krijgen. Eerst gebeurde het incidenteel. Bij terugschakelen om voor een verkeerslicht te stoppen, bleef de motor bij stilstand loeien alsof ie nog in de vijfde versnelling stond. Griezelig. Het bleek na een paar minuten vanzelf op te houden, maar toen het later nog eens gebeurde en nog eens, lieten we er toch maar naar kijken. Bij de garage vonden ze niets.

Oké, niet heel prettig, maar we deden het er een tijdje mee. Vorige week kwam ons oudje terug van een onderhoudsbeurt en we hoopten dat het euvel gewoon voorbij zou zijn. Maar helaas gebeurde het steeds vaker. En donderdag, toen ik na het werk naar huis wilde gaan, weigerde de auto ineens te starten. Gelukkig was er een garage vlakbij waar ik nog nét voor sluitingstijd binnen liep. Ik kreeg er een leenauto mee en de volgende dag kon ik onze Volkswagen ophalen, waar een nieuwe accu in was gezet.

Zaterdagavond ging ik naar Oosterbeek, voor een uitvoering met het projectkoor waar ik in zing. Toen ik terug wilde rijden, sloeg de motor af voordat ik goed en wel op weg was. Na veel loze starts haalde ik diep adem voor nog een laatste poging en … gelukkig, uiteindelijk lukte het. Maar voor een stoplicht begon het geloei weer, waar ik inmiddels aan gewend raak. En deze keer begon de auto ook te schokken toen ik weer optrok. Ik was bang dat ik midden in een bocht naar de snelweg stil kwam te staan, maar dat gebeurde niet.

Ik kwam veilig, maar gestrest thuis en besloot dat ik zo niet meer in de auto wilde rijden. Zondag moest ik in Den Bosch zijn en dat deed ik per trein. H. wilde me wel naar het station rijden en jawel, onderweg was er weer geloei én geschok. Tijd om weer de garage te bezoeken. Vanmorgen maakte H. er een afspraak. Volgende week gaan ze grondig onderzoeken wat er met de auto aan de hand is. Daarvoor moeten we hem wel een weekje missen.

Voordat de patiënt genezen is, ga ik er niet meer mee op stap. Dat betekent dat ik de komende twee weken op de fiets naar m’n  werk moet. Het is te doen, maar niet echt aantrekkelijk. Vroeg weg, warm inpakken want ’s nachts is het behoorlijk koud. Ik en benieuwd of onze oude Volkswagen nog geopereerd kan worden of dat we nu toch aan iets anders toe zijn. We zullen zien.