11 sept.
We beginnen de groep een beetje te kennen. Ik onthou de namen in tweetallen, want op twee losse personen na zijn het allemaal echtparen. We praten met iedereen wel eens en met twee stellen hebben we wat meer contact. Af en toe doen we dingen met de hele groep, maar je kunt altijd besluiten om niet mee te doen.
Vandaag kunnen we de hele dag vrij invullen in Fes. Dus staan we heel rustig op en nemen de tijd voor het ontbijt. We zitten aan tafel met A. en Y. en het gesprek komt om de een of andere reden op de geboorteplaats van A. Net als mijn H. komt hij uit Krommenie. Wat een toeval. En dat niet alleen; ze blijken op dezelfde school te hebben gezeten. Lagere én middelbare. Bezochten met hun ouders dezelfde kerk en zaten op dezelfde (christelijke) voetbalclub!
En weet je dan ook díe boekwinkel, en díe kruidenier? Daar heeft mijn vader gewerkt.
En ken je dan ook die-en-die?
O ja, dat is de oudere broer van …
De ontdekking slaat in als een bom, die nog dagen lang na blijft daveren. ’s Avonds op een dakterras zitten de twee Krommenieërs weer bij elkaar aan tafel en verheerlijken luidruchtig hun geboorteplaats. Ze ontdekken zelfs dat ze ergens in de verte waarschijnlijk familie van elkaar zijn. Als lang verloren broeders slaan ze elkaar op de schouders.
Een dag later hebben we een lange busrit voor de boeg. Het is de derde dag na de grote aardbeving en het is nog niet duidelijk wat precies de gevolgen zijn. Wat we weten is dat er veel doden gevallen zijn rond het epicentrum in het hoge Atlasgebergte, een eind ten Zuidwesten van Marrakech. De geruchten zijn dat ook in Marrakech veel gebouwen zijn ingestort of beschadigd. Reisleidster Akke is voortdurend in contact met Nederland over het verdere verloop van onze reis. Vanaf haar plek voorin de bus houdt ze ons op de hoogte.
Vierhonderd kilometer rijden over smalle weggetjes duurt lang. Mensen zitten te knikkebollen, hun foto’s te bekijken, te lezen, naar buiten te turen en te praten. H. is altijd in voor een geintje en begint hardop een alternatief te bedenken voor de laatste reisweek: een toeristische rondrit door Krommenie. Zijn teruggevonden achterneef sluit zich direct bij het idee aan en samen maken ze reclame voor alle fantastische dingen die Krommenie te bieden heeft. Ze zullen dit dagenlang volhouden, tot de hele groep het woord Krommenie niet meer kan horen.
Uiteindelijk wordt besloten dat het programma van onze rondreis door kan gaan zonder grote wijzigingen. Alleen in Marrakech kunnen een aantal dingen niet bezocht worden omdat eerst moet worden nagegaan of de bouwwerken veilig zijn. In de medina zullen we zoveel mogelijk wegblijven van beschadigde plekken. Op fotograferende ramptoeristen zit niemand te wachten, maar wel op toeristen die de lokale economie steunen. Want als iedereen wegblijft, is dat op zich weer een ramp.
Een paar dagen later zullen we horen dat de bekende Krommeniër Najib Amhali ruim 900.000 euro heeft ingezameld voor de slachtoffers van de aardbeving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten