“Iets doen met A.” staat in mijn agenda op 2 januari.
Mijn vriendin A. heeft een druk leven, dus als we elkaar af en toe willen zien, moeten we dat op tijd vastleggen. De datum in elk geval, en wat we dan gaan doen, zien we nog wel. Omdat het weerbericht voor vandaag niet geweldig was, bedachten we dat we wel naar een museum konden gaan. A. stelde het Glasmuseum voor in Doesburg. En met een beetje geluk zouden we ook door het stadje kunnen wandelen.
Als ik op 2 januari de gordijnen opendoe, schijnt de zon! Na heel veel grijze, natte dagen is dat een welkome verrassing. Ik ga op de fiets naar A. en met haar auto gaan we naar Doesburg. “Eerst wandelen!” besluiten we eensgezind, want het is nog steeds zonnig en de stad heeft leuke plekjes te bieden.
We doen een stukje vestingwal en zoeken dan een plek om te lunchen. Daarna wandelen we een tijdje door het centrum. We komen langs een mooie binnenplaats waar het OV & Speelgoed museum blijkt te zijn. Best leuk, maar we willen van het mooie weer blijven genieten en lopen door.
“In deze straat moet een Kunstlab. zijn, waar ze allemaal creatieve dingen maken”, ziet A. later op haar telefoon. We moeten even zoeken. Het blijkt een lang, smal winkelpand, waar we nieuwsgierig naar binnen gaan. Er staan zelfgemaakte artikelen van tientallen ‘kunstenaars’ en een vriendelijke dame vertelt ons dat achterin ook een werkplaats is waar papier geschept wordt.
“Oh, dit is leuk!” In de ruimte helemaal achterin de winkel staan langs alle wanden kasten met geschept papier en materialen waarvan dat papier allemaal gemaakt wordt. Een man die ons enthousiasme hoort, begint te vertellen over wat er allemaal staat en ligt en over workshops die hier ook gegeven worden. We lopen een tijd rond en als we weer buiten staan zegt A. tevreden: “ik dacht wel dat zo’n kunstlab iets voor jou zou zijn!”
De volgende bestemming is de VVV. Intussen hebben we al heel wat van Doesburg gezien, maar A. vindt VVV’s gewoon leuk, dus gaan we naar binnen. Ook hier een enthousiaste man die blij is met bezoek waar hij iets aan kan vertellen. Bij een grote plattegrond wijst hij allerlei mooie plekjes aan. “En hier is het Glasmuseum Lalique, maar dat is nu gesloten,” zegt hij tussen neus en lippen door…
We schieten in de lach. Eigenlijk hadden we toch al niet zoveel tijd meer voor een museum, dus het is helemaal geen ramp. We lopen gewoon nog even door en gaan koffie drinken in ‘het oudste café van Nederland.’ Dan is ineens de zon weg en voelen we wat druppels. Het wordt tijd om de auto weer op te zoeken.
Het heeft natuurlijk iets met het weer en met elkaars gezelschap te maken, maar we zijn allebei enthousiast over Doesburg. Ik wil best nog een keer terug, want behalve het nu gesloten Glasmuseum, is er het overgeslagen museumpje van OV en speelgoed, een leuke spellenwinkel die we op de valreep zagen, nog een stuk vestingwal en een terras dat in de zomer vast geweldig is. En dan die papiermakerij…
Ja, dit stadje was echt een goed idee.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Rammenas
Ik heb een groente-abonnement bij de voedselboomgaard. ‘Oogstgenoot’ heet dat. Omdat ik ook vrijwilliger ben, combineer ik het oogsten met m...
-
Er ligt een klein, hemelsblauw eitje in de tuin. Helemaal gaaf ligt het op een onbegroeid stukje grond. Mijn eerste opwelling is, het op e...
-
Het is ongeveer 10 kilometer fietsen naar Sanguin en voor alle zekerheid doe ik een regenjas aan. Als ik er bijna ben, begint het zachtjes...
-
Helemaal ontsmet stap ik onder de douche vandaan. Van het ziekenhuis kreeg ik de instructie om voor de operatie hibiscrub en bactroban in h...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten