Logies

Dinsdagmiddag.
Zouden ze het vandaag gehaald hebben, onze vierdaagsegasten? Veertig kilometer lopen op een dag dat de mussen van het dak vallen. Vanmorgen in alle vroegte zijn ze vol goede moed vertrokken. Niet dat ik er bij was. Om drie uur opstaan gaat me wat te ver. Ik beperk me tot het klaarzetten van een aantrekkelijk ontbijtbuffet, een grote schaal ingrediënten voor een lunchpakket en een peptalk-brief.
Twee gasten hebben we dit jaar maar. Ze zijn al een paar keer eerder geweest en zodra ze binnenkwamen voelde het weer vertrouwd.
Gisteren was mijn vuurdoop als gastvrouw/chefkok. De afgelopen jaren leefde H. zich uit in de vierdaagseweek met veelgangenmenu’s en spannende recepten. Ik hou het eenvoudiger.
Maispannekoekjes aten we gisteren, en een salade met gerookte kip, druiven, walnoten en olijven. Als toetje dikke, zwarte kersen met slagroom en een klein bavarois-gebakje. Klinkt goed toch?
Niet alleen de twee lopers moeten gevoed worden, ook mijn werkende gezin: H. en zoon J. werken overdag, E. ’s avonds. De nachten zijn dan ook tamelijk onrustig. Er wordt naar bed gegaan tussen elf en twaalf, rond twee komt e. thuis en een uur later staat de eerste lichting al weer op. Zo sluipen er de hele nacht door mensen de badkamer in en uit en kraken de trappen voorzichtig als er iemand op of juist neer moet. Vanmiddag komt er nog een vriendje bij, dus het wordt nog voller en gezelliger.
Voor vandaag en morgen zijn de boodschappen binnen. Ik heb er echt zin in om een lekkere maaltijd klaar te maken voor een stel hongerige mensen. Nu maar hopen dat iedereen de tropische warmte goed doorstaat.