De borrelglaasjes van mijn moeder

In de wandkast van mijn ouders, achter een glazen deurtje, stonden de borrelglaasjes van mijn moeder. Niet voor gebruik, al dronk ze een enkele keer wel een bittertje, maar als verzameling. Haar zus, mijn tante dus, spaarde vingerhoeden, netjes op smalle plankjes in een echt verzamelrek.  Mijn moedera verzamelde glaasjes. Meegenomen van vakanties, gevonden op een rommelmarkt, gekregen van anderen. Aan keurige rekjes of vitrines deed ze niet. De glaasjes stonden gewoon ongeordend op twee glazen schappen in de kast. Na haar dood bleven ze zeven jaar onaangeraakt achter het deurtje. Ik zag ze altijd wel staan, maar keek er niet echt naar. Ze hoorden bij het interieur.

Toen mijn vader ook stierf moest er opgeruimd gaan worden. “Wat doen we met de borrelglaasjes?” vroegen we elkaar. Voor het eerst in jaren keek ik aandachtig naar de verzameling. Mijn broers hadden geen belangstelling, maar ik vond het moeilijk om de glaasjes zomaar in de glasbak te gooien. “Dan nemen we ze toch mee”, zei H. En pas toen hij dat zei, begon ik dat serieus te overwegen en hoe langer ik er over dacht, hoe meer het idee me beviel.
We rolden de glaasjes zorgvuldig in keukenpapier, deden ze in een grote doos en namen die mee naar huis. Weken lang bleef de doos in een hoekje van de kamer staan. Tot we op een dag in een opwelling besloten om de glaasjes een prominente plek in onze eigen kast te geven.

Over het algemeen hou ik van eenvoudig serviesgoed zonder bloemetjes of tierelantijnen.  Maar de glaasjes van mijn moeder mogen uitbundig en overdadig zijn. Er zijn mooie, stijlvolle exemplaren bij en er zijn er die mooi zijn van lelijkheid. De bonte, rommelige verzameling zou je kunnen zien als een metafoor voor mijn moeder. Een creatieve rommelpot die het leven omarmde in alle schoonheid en lelijkheid.

Mijn nieuwe missie is, om al die glaasjes een keer te gebruiken. Het zal heel wat tijd nemen, want likeuren en borreltjes horen niet bij mijn dagelijks dieet. Maar als de gelegenheid zich voordoet, zal ik steeds een glas uit de verzameling kiezen om iets uit te drinken. Dan heb ik telkens ook even  de gelegenheid om het glas op haar te heffen:     Proost, mam!