Van achter mijn schrijftafel heb ik zicht op de achterdeur
van de buren en een stukje van hun terras. Ik ken mijn achterburen niet zo
goed. We groeten elkaar vriendelijk en een enkele keer voeren we een gesprekje
van het ene naar het andere waterterras. De brede sloot tussen ons in. Mijn
buurvrouw houdt van dieren. Van haar twee honden, waar ik haar soms schaterend
mee hoor dollen, en van vogels. Op het
stukje terras voor haar achterdeur staan vier parasolboompjes, waaraan
verschillende attributen hangen voor tuinvogels. Een houten plateau voor
broodkruimels, een glazen voederbol (Eva Solo design), een nestkastje en een
vogelvoederhuisje van Marcel Wanders.
Het huisje is duidelijk herkenbaar aan
het fel oranje dak (gemaakt van gerecyclede materialen). Onder dat dak hangt
een porseleinen bord, dat buurvrouw regelmatig vult met vogelvoer.
Vorige week zat ik aan tafel over mijn computerscherm heen
naar buiten te kijken toen de buurjongen naar buiten kwam. Stoeiend met de
jongste van de twee honden, die ze nog niet zo lang hebben. Ik zag hoe hij zijn
hoofd stootte aan het vogelhuisje. Hij greep naar zijn hoofd en kromp in
elkaar. Ach, dat zal behoorlijk hard aankomen, zo’n porseleinen bord. Terwijl
de hond uitdagend heen en weer sprong, draaide de jongen zich om naar het
vogelhuisje en gaf een klap op het dak. Ik moest een beetje lachen om die
reactie, want de jongen is een jaar of dertien. Een stout vogelhuisje slaan is
meer iets voor kleuters. Nog een tijdje hield hij zijn handen tegen z’n pijnlijke hoofd. Toen pakte hij
doelbewust het dure design huis met één hand beet en gaf met de andere hand nog
een paar klappen op het dak. Dat was blijkbaar genoeg. Daarna verdween hij met
de hond uit zicht, achter de hoge coniferenhaag.
Het huisje hangt er nog steeds op schouderhoogte. Vogels zie
ik er weinig de laatste weken. In mijn eigen tuin wel. In het stukje dat ik
vanmiddag heb omgespit, zitten merels druk te scharrelen en te pikken. Tja,
tuinvogels hebben toch liever wormen dan design. Maar als het weer winter
wordt, worden ze weer cultureel: dan kiezen ze met z’n allen weer voor het
vogelvoederhuis van Marcel Wanders
Geen opmerkingen:
Een reactie posten