Tokio in de regen

Volgens de boekjes is de beste tijd om de beroemde Tsukiji vismarkt in Tokio markt te bezoeken ’s morgens om een uur of vijf. Dan zijn de veilingen van Tonijn en andere indrukwekkende grote vissen op de ‘binnenste markt’. Eigenlijk moet je er nog eerder zijn dan vijf uur, want er wordt maar een beperkt aantal toeristen toegelaten.

Wij besluiten de veiling over te slaan en alleen naar de ‘buitenste markt’ te gaan, die met z’n vele kraampjes ook interessant is om te bezoeken. In juni begint het regenseizoen in Japan en vandaag druilt het. Daar laten we ons niet door weerhouden en om half tien stappen we met de paraplu in de aanslag uit de metro op zoek naar de vismarkt.

 

Bordjes met pijlen wijzen ons de weg, maar waar we een drukke markt verwachten, vinden we een groot, leeg terrein dat er in de regen nogal treurig uitziet. Verschillende groepjes verbaasde toeristen lopen net als wij onder grote paraplu’s rond te kijken over het kale plein. We zien op een van de wegwijsbordjes iets staan over een nationale feestdag, maar komen er (ook later) niet achter waarom de markt vandaag gesloten is. Jammer is het wel.

 

Omdat we nog maar één middag hebben in Tokio besluiten we kaartjes te kopen voor de hop on- hop off bus, waarmee we langs de toeristische highlights van de stad komen. Je kunt uitstappen waar je wilt en dan met de volgende bus weer verder. Het regent nog steeds en de bussen hebben een open dak. Bij ons kaartje krijgen we een oranje plastic poncho en een paar oortjes. Daar zitten we op natte stoelen door de beslagen ruiten te turen of we de plaatsen kunnen ontdekken waarover via de oortjes in het Engels iets verteld wordt.

Bij Asakusa stappen we uit. In deze wijk is de boeddhistische tempel Senso-ji, met er omheen gezellige, smalle straatjes vol kraampjes met souvenirs en eten. Elke tempel heeft z’n eigen charme. Deze heeft een vorstelijk, steenrood hoofdgebouw met een dubbel dak. Aan de vier hoeken van beide daken de kenmerkende sierlijk omhoog lopende punten. Een enorme ronde, rode lampion met zwarte tekens erop hangt midden in de poort. Ook bij alle stalletjes in de straat die naar de tempel toe loopt, hangen zulke lampions, maar dan in het klein. We kopen gefrituurde balletjes met pompoen, met zoete bonen en met sesamzaad en we lopen langs eindeloos veel kleurige waaiers, eetstokjes, prachtige snoepjes, t-shirts, sieraden en natuurlijk ook paraplu’s. Die zien we trouwens ook volop om ons heen, want het regent al de hele dag.

Na een ruim uur moeten we terug zijn bij de halte van de bus. Net als alle treinen, komt die precies op tijd. Deze keer kunnen we op de enige rij droge stoelen zitten. De volgende plaats die we willen bezoeken is Akihabara, oftewel ‘Electric Town’. In deze wijk vind je de nieuwste elektrische apparaten: computers, telefoons, beeldschermen, spellen en alles op het gebied van Japanse stripboeken en tekenfilms. Gebouwen van vijf verdiepingen hoog schreeuwen je in Neon kleuren de merknamen toe. Liefhebbers van Manga, Anime en games, zoals mijn zoon, zouden hier dagen door kunnen brengen.

Wij hebben niet meer dan vijf kwartier, want dan is er weer een bus. Die moeten we wel halen, want onze dag in Tokio loopt straks ten einde. Vroeg in de avond gaat onze trein terug naar Fukuoka.

Voor alle zekerheid kopen we alvast iets te eten, maar eigenlijk willen we op ons overstapstation een Ekiben halen, zo’n mooie doos met eten voor onderweg. Die moet volgens onze informatie op elk station verkrijgbaar zijn. Maar station Hijemi blijkt een uitgestorven plaats, waar behalve de drankjes uit de eeuwige automaten nauwelijks iets te krijgen is. In elk geval geen Ekiben.

Op de terugweg zien we weinig van alle plaatsen waar we langs rijden. Behalve dat het donker is, zit ons hoofd gewoon te vol met indrukken van twee dagen Tokio.