Avondje bioscoop

Zondag. Mijn dochter is een weekend bij ons en omdat ze maandagmorgen een klusje in Nijmegen heeft, blijft ze nog een nacht extra.
“Heb je zin om samen naar de film te gaan, mam?” vraagt ze terwijl we de tafel dekken.
Ik denk even na.
“Ik wil niet al te laat gaan slapen, want morgen moet ik vroeg op.”
Ze zoekt even op haar iPhone en vertelt dat de film waar ze heen wil om kwart voor negen begint, in Wychen, een kwartiertje rijden. Dan kunnen we rond 11 uur terug zijn.
Ik heb er eigenlijk best zin in en even later heeft ze twee kaartjes gereserveerd.

Om kwart over acht zijn we bij de bioscoop om onze kaartjes te halen. We kunnen meteen het kleine zaaltje in, waar pas twee mensen zitten. Het leuke van deze bioscoop is, dat je tijdens de film iets te drinken kunt bestellen. Omdat ik de kaartjes betaald heb, zal E. trakteren. Maar als ze in haar portemonnee kijkt, constateert ze dat daar niet veel contant geld in zit. Vijf euro maar. We bestuderen de kaart waarop staat wat je kunt bestellen en giechelend berekenen we wat er nog net kan. Een verse muntthee en een cappucino. Maar ik heb eigenlijk meer zin in een biertje.
“Dan leg ik wel bij wat er tekort is,” besluit ik.

Intussen is het kwart voor negen geweest. Er zitten een stuk of tien mensen achterin het zaaltje en we horen iemand zachtjes opmerken dat de film nou weleens mag beginnen.  Om vijf voor negen komt er een meisje door het gangpad. Ze vraagt onze aandacht en vertelt dat er vergeten was om de film in te laden. Er wordt aan gewerkt en ze hopen nu snel de film te kunnen vertonen. Vanwege het wachten, krijgen we allemaal een drankje aangeboden. De bestelling zal zo worden opgenomen.
Ik stoot E. aan. Dat is leuk trakteren! We schieten samen in de lach.
“Ik wist niet eens dat ze zo’n film moeten inladen”
“Zouden dat nog steeds van die grote spoelen zijn?”
“Wat een mazzel voor ze dat er zo weinig mensen in de zaal zitten.”
“Nee joh, meer mensen zouden toch allemaal betááld hebben, daar hielden ze dan meer van over.”
Dan beginnen de lichten te dimmen en gebeurt er eindelijk iets op het witte doek.

Tijdens het rondje reclame worden onze drankjes gebracht en als we ons lekker installeren om naar de film te kijken, gaan de lichten weer aan.
Huh?
Er gaat weer een minuut of tien voorbij en dan komt hetzelfde meisje als eerst een beetje gegeneerd om aandacht vragen. Ze doen hun best en het zal echt niet lang meer duren.
Inderdaad dimmen vrij snel daarna de lichten weer. Op het scherm begint van voren af aan weer de reclameriedel, maar na een tijdje begint het beeld te haperen. En even later weer. We beginnen ons af te vragen of het nog wat wordt vanavond.

Blijkbaar zijn de haperingen te danken aan het sneller doorspoelen, want het reclameblok snelt voorbij. En dan begint eindelijk, om halftien, de film. Intussen heeft E., die nu rijk genoeg is, m&m’s besteld die maar niet komen. We drukken op het knopje om iemand te roepen en doen de bestelling opnieuw. Een jongeman brengt de m&m’s en neemt het geld in ontvangst. Drie minuten later is hij terug met de mededeling dat we niet hoeven te betalen. Hij geeft E. haar geld terug en wij hangen alweer tegen elkaar aan van het ingehouden lachen.
“Ssst, nu gaan we naar de film kijken.”
We kijken
We genieten
En we zijn laat thuis.
Maar het was een heel gezellig moeder/dochter filmavondje!