De beste voorlezers

Toen ik op de Universiteit het vak Literatuurdidactiek volgde, werd er in ieder lesblok door één van de studenten een stuk voorgelezen uit een roman naar keuze. Van de hele groep (ongeveer 25 mensen) was er maar één vrouw die het fragment zó voorlas dat ik het hele boek wel door haar voorgelezen wilde hebben. (Het was “De minaar” van Marguerite Duras, en ik heb het kort na de voorleessessie gekocht en gelezen.)

Het voorlezen van een roman – als luisterboek - is een vak apart. Er zijn verschillende opvattingen over hoe je dat doet. Kort door de bocht is er een kamp “zo neutraal mogelijk” versus een kamp “zeer levendig”. De waarheid zal ergens in het midden liggen. Ik ken blinde mensen die liever brailleboeken lezen omdat een voorlezer altijd zelf een interpretatie meegeeft en dat kan ik me goed voorstellen.

Voor het audiotijdschrift dat ik maak (voor blinde en slechtziende kindern), wil ik voorlezers die klinken alsof ze de voorgelezen tekst ter plekke uit hun mouw schudden. Als de technicus de opname stilzet omdat iemand heel overtuigend een bedoelde blooper voorleest, ben ik blij. En de twee vrijwilligers die Klinkklaar al jarenlang lezen, kunnen dat. Regelmatig roep ik van de daken dat ik de beste voorlezers van het hele bedrijf heb.

Natuurlijk hebben we een heleboel prima voorlezers, maar de meesten van hen zijn meer presentatoren. Zij lezen al zo lang allerlei serieuze teksten voor, dat ze een eigen toon hebben ontwikkeld. Als zo iemand een keer komt invallen voor mijn tijdschrift, is het lastig om die toon los te laten en een beetje meer te schmieren en te spelen.

Eén van mijn twee vaste voorlezers is muzikant van beroep. Als singer/songwriter heeft hij hoge ogen gegooid bij de wedstrijd van Giel Beelen en zat hij in De Wereld Draait Door. Gelukkig blijft hij gewoon komen voor de maandelijkse leessessie. Sterker nog, hij is nu begonnen speciale liedjes voor Klinkklaar te maken. Het leek hem een leuke uitdaging om voor elk thema een liedje te schrijven en ik vond dat een prima plan!

Afgelopen week kwam hij met het eerste lied. Het thema was VIS en Bas had een prachtig, gevoelig liedje geschreven over vissen met opa. Hij had voor volgende thema’s ook al een en ander klaarliggen, zei hij. Zelf is hij enthousiast over de onverwachte onderwerpen die hij op deze manier aangereikt krijgt. En ik ben er blij mee: nu heb ik niet alleen de beste lezers voor m’n tijdschrift, maar ook een singer/songwriter die er unieke liedjes op maat voor schrijft. Mooi toch!