Sangria

“Hou je dát aan?” vraagt mijn dochter en ze kijkt kritisch naar mijn outfit. Een korte broek en een zomerhemdje met spaghettibandjes. Het is lekker zomerweer en ik ben net terug van een stukje fietsen. Nu gaan we samen naar het winkelcentrum om wat spullen in te kopen.
“Ja,” zeg ik. “Is dat een probleem?”
“Hm…” ze kijkt nog eens opzij.
“Ik zou óf een langere broek aandoen óf een wat minder bloot hemdje. Dit is net of je op de camping zit.”
“Camping achtertuin,” zeg ik. “Ga je mee?”
Ze haalt haar schouders op en we lopen naar de schuur om de fietsen te pakken.
“Mag ik op jouw fiets? Ik vind een fiets met een stang zo lastig.”
“Oké,” ik pak de fiets van H. en zwaai mijn been over het zadel.
“Je boft maar dat ik zo lief ben om je op mijn fiets te laten gaan,” zeg ik en zij antwoordt koeltjes: “anders had ik met de auto gewild.”
Ze weet hoe een hekel ik eraan heb om de anderhalve kilometer naar het centrum met de auto te rijden en kijkt triomfantelijk opzij.
“Wat ben je toch een loeder,” zeg ik moederlijk. “Steeds als je een paar weken niet thuis geweest bent, vergeet ik dat weer.”
Ze lacht me uit en maakt vaart.
Het is een maand geleden dat m’n dochter een weekend bij ons was. We bellen en whatsappen regelmatig, maar het is fijn om haar weer eens hier te hebben. Vanmiddag gaan we samen sangria maken om mee te nemen naar een barbecue bij een vriendin in de buurt. We halen een fles wijn en vers zomerfruit en als we terug zijn, staan we in de keuken gezellig sinaasappels te persen, aardbeien schoon te maken en versgeplukte bramen uit de tuin te sorteren. Er gaat een forse hoeveelheid rum in de sangria. Als we dit vanavond allemaal opdrinken, is het maar goed dat we op loopafstand van huis zijn.
Drank of geen drank, gezellig wordt het toch wel. Barbecueën op een zomeravond in goed gezelschap. En aangezien we niet op de camping zitten, zal ik me straks voordat we op pad gaan even fatsoenlijk kleden, zodat mijn dochter zich niet voor me hoeft te schamen.