Een goed team

Ze strijden om voorrang in mijn hoofd: de Calvinist en de Flierefluiter:
“Doe iets zinvols met je leven!” zegt de Calvinist. “Laat je aandacht niet zo versplinteren door Facebook en Twitter en al die oppervlakkige dingen zoals tuinieren, muziek maken, gedichtjes schrijven.”
“Maar tuinieren ís toch zinvol,” zegt de Flierefluiter als het mooi weer is. “Als ik niks aan de tuin doe, wordt het een wildernis. En die gedichtenwebsite is best serieus en zinvol Ik heb gemiddeld minstens honderdvijftig bezoekers per dag.”
“Ja, maar als je daar écht serieus iets van wilt maken, moet je meer focussen. Ga eens uitzoeken hoe je er geld mee kunt verdienen. Dan stelt het pas wat voor.”

De Flierefluiter trekt zich terug. Schaamt zich. En de Calvinist maakt op de ‘vrije’ vrijdag doe-lijstjes:
*Uitzoeken hoe ik mijn website kan verbeteren
En ook:
*Taalcoachsessie (15.00 u)
Maar dan bemoeit nummer drie zich ermee, de Praktische geest.
“Eerst de wc schoonmaken, dat moet ook gebeuren.”
En behalve die wc komt er bovenaan het lijstje een witte was te staan, en
*Kamer stofzuigen
Als er tien dingen op het lijstje staan, houdt iedereen zich koest en hoef ik alleen maar aan de slag. Afstrepen tot ik bij de grootste taak ben aangekomen:
* Uitzoeken hoe ik mijn website kan verbeteren
Maar dan is het bijna drie uur en moet ik op pad naar m’n Syrische taalmaatjes. En daarna moet er gekookt en gegeten worden. Na de gezamenlijke afwas wint de Flierefluiter het: nu mag ik wel even gewoon iets leuks gaan doen. Krantje lezen, even op Facebook kijken…
En zo is er weer een dag voorbij zonder dat ik gefocust aan een serieus, groot project ben begonnen. Gelukkig heb ik mijn werk om de Calvinist in mij tevreden te houden.
En hoe zit het eigenlijk met deze weblog? Puur flierefluiterswerk, maar wel met een calvinistische regelmaat. Zou ik dan toch een goed team zijn?