Drup, drup, drup

Ik hou van ons blauwe huis met het gebogen dak en een heerlijk ruime woonkamer. Maar dat gebogen dak brengt de laatste tijd wel wat problemen met zich mee. Een jaar of drie geleden begon het steeds meer te bobbelen en toen we lekkage kregen, maakte de dakdekker daar een alarmerende reeks foto’s van. Er was bij de bouw iets niet helemaal slim bevestigd, waardoor de boel nu los begon te trekken. Het zou verstandig zijn om het hele dak te laten vernieuwen.
Na rijp beraad en twee offertes deden we dat.

Eén van de mannen die meewerkte aan de klus, viel niet veel later ergens anders van een dak naar beneden en overleed. Het was de zoon van de eigenaar. Een drama, temeer omdat de vader werd aangeklaagd wegens nalatigheid. Het bedrijf ging failliet.
Voor ons had dat alles weinig gevolgen, want een andere dakdekker nam de zaak over, inclusief de garantie op ons nieuwe dak.

Met dit nieuwe bedrijf hangen we sinds een maand bijna dagelijks aan de telefoon. We hebben namelijk last van een hardnekkige lekkage. En nu er een periode met serieuze regenbuien is aangebroken, zijn we niet de enigen die een dakdekker nodig hebben.
“U wordt teruggebeld,” was de boodschap na een eerste melding van de lekkage door H. Toen hij na een paar dagen nog niet gebeld was, belde hij zelf weer en vroeg wannéér er dan gebeld zou worden. Tot drie keer toe werd er een loze belbelofte gedaan en steeds kribbiger liet H. dagelijks van zich horen, tot er eindelijk een afspraak gemaakt was.

Twee mannen kwamen kijken wat er aan de hand was, deden iets met het dak, meldden dat het onder de garantie viel en vertrokken weer. De eerstvolgende hoosbui maakte duidelijk dat het lek niet verholpen was. Er volgde weer een week met belsessies en een tweede bezoek van dakdekkers. Ook tevergeefs. Intussen lag er een rekening van de reparatie die onder de garantie viel. Die lieten we voorlopig even liggen.

We hadden er al op gerekend: toen het weer ging regenen, regende het binnen mee. Nu mocht ik gaan bellen, want H. had er schoon genoeg van. Een zuchtende dakdekker beloofde te bellen. Ik hoefde maar één keer extra na te bellen en een paar dagen later zat er weer een man op het dak, die niet echt een lek vond, maar toch een poging deed om een eind aan de lekkage te maken.

Dat was de afgelopen week. Toen het gisteravond weer begon te regenen, spitste ik mijn oren en jawel, na een tijdje hoorde ik het bekende plok plok geluid van druppels op de linoleumvloer boven.
De emmers stonden al klaar. We drapeerden er verse handdoeken omheen en vanmorgen was mijn eerste taak: de dakdekker bellen.

Door ervaring wijs geworden, wilde ik meteen weten op welke termijn ik actie kon verwachten. Ons dak is intussen een hoofdpijndossier geworden. Dinsdag of woensdag komt er weer iemand langs, werd me beloofd. Ik ben benieuwd. Maar nog benieuwder ben ik of het nu dan ook eindelijk opgelost wordt. Want een fijn huis is toch het allerfijnst als het waterdicht is.