(Dinsdag 21 sept). ‘O nee, wéér zo’n klaphek met daarachter een eindeloos recht fietspad vol schapenkeutels. De schapen lopen links en rechts van het pad. Om de beurt wringen we onze fietsen door het hek en als het achter me dichtslaat, moet ik even flink trappen om weer vlak achter H. Te rijden, uit de wind.
Vandaag fietsen we vanaf Zuidlaren omhoog. Dwars door de stad Groningen en dan langs het bovenste randje van Friesland richting Afsluitdijk. Het viel niet mee om in deze contreien een slaapplek te vinden, daardoor zijn we ruim boven ons daggemiddelde van 80 km. uit gekomen. We gaan naar Hantum, een stukje boven Dokkum.
We fietsen bovenlangs het Lauwersmeer. Een stuk Nederland met geweldige wijdse uitzichten en overal water. Prachtig als je niet toevallig tegen een stevige westenwind in hoeft te fietsen.
Maar na dertig kilometer tegenwind heb ik het wel gehad met die wijdsheid. Ik wil een pauze, liefst met koffie. Dat laatste zit er voorlopig niet in, maar we zien wel een uitnodigend bankje staan. Boven op de dijk.
We zitten even uit te puffen en eten een appel. Achter een plastic schyifdeurtje vind ik een logboek waar voorbijgangers iets in kunnen schrijven. Ik blader erin en lees niets anders dan juichende opmerkingen. Heerlijk fietsen hier, prachtig uitzicht, leuk dit bankje.
Jaja, zeg ik. Stelletje hypocrieten. Ik geloof er niks van dat iedereen het zo geweldig vind om in dit godvergeten winderige niemandsland te fietsen. Ik schrijf in het boek dat m’n hele lijf pijn doet na 30 kilometer tegenwind. Maar ook, eerlijk is eerlijk, dat ik blij ben met dit bankje.
En dan stappen we weer op voor de laatste twintig kilometer van deze dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten