Niet dat ik nooit heb rondgekeken of er niet iets anders was om op te solliciteren. Het was niet altijd koek en ei tussen mij en m’n werk. Maar op een enkele frustrerende periode na heb ik er eigenlijk altijd heel veel lol in gehad om te doen wat ik doe: audiotijdschriften maken, van A tot Z.
Binnengekomen als voorlezer, promoveerde ik na een interne sollicitatie naar de functie van duizendpoot. Er zijn al veel onderzoeken die hebben uitgewezen dat plezier in je werk voor een belangrijk deel afhangt van autonomie en eigen verantwoordelijkheid. En dat zit op de redactie waar ik werk wel goed.
Ik heb de eindverantwoordelijkheid voor twee luistertijdschriften en krijg de volledige vrijheid om die naar eigen inzicht te vullen. Dat betekent verzamelen en schrijven van inhoud, overleggen met freelancers over hun bijdragen, monteren of afnemen van interviews, zoeken naar geluiden en muziekjes, regisseren van de voorlezers en de eindmontage van het geheel. En een ochtend in de week ben ik voorlezer. Afwisseling genoeg.
Toch heb ik gemengde gevoelens als m’n hoofdredacteur vraagt hoe ik mijn 25-jarig jubileum wil vieren (klein graag). Zo’n prestatie is het niet om ergens 25 jaar lang te blijven zitten. Hoewel ik ook wel weer vind dat mensen tegenwoordig wel heel snel van baan wisselen, zodat er weinig kennis en expertise wordt opgebouwd binnen bedrijven.
Hoe ik er ook over denk, ik kom er niet onderuit om het feestvarken te zijn. Afgelopen donderdag, mijn kantoordag (verder werk ik thuis), stond er gebak voor de aanwezigen ter ere van mijn jubileum – en dat van een collega. En binnenkort volgt er een etentje met wat naaste collega’s van de afgelopen 25 jaar die ik zelf mag kiezen. Maar eerst ga ik lekker op vakantie. Want al is mijn werk nog zo leuk, een paar weken vakantie op z’n tijd is ook wel erg fijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten