Stapels boeken

We hebben altijd veel boeken in huis gehad. Al op de eerste plek waar H. en ik samen woonden, hadden we een paar planken met toen vooral studieboeken. Maar ook detectives; als we op fietsvakantie gingen, werd er ruimte gereserveerd voor minstens vier pockets in een van de volgepakte fietstassen.

Het werd alleen maar meer, want een boek weggooien doen we zelden. Jaren geleden besloten we dat de grote wandkast met open boekenplanken in de woonkamer toch wel erg druk en rommelig oogde. Er zitten nu deuren voor. Maar inmiddels zijn een aantal open stukken in de kast toch weer gevuld met stapels of rijtjes boeken.

In NRC staat dit seizoen een rubriek waarin mensen vertellen over hun stapels nog-te-lezen boeken. Veel lezers hebben een of meer van die stapels, waar meestal een soort schuldgevoel over heerst: dit moet ik echt een keer allemaal gaan lezen! Je kon een foto van je stapel insturen met tekst. Ik heb dat niet gedaan, maar vind het wel leuk om andermans inzendingen te lezen.

Onze meest in de weg liggende stapels liggen op een bijzettafeltje naast de bank. De meeste boeken hierop zijn van H. Hij is ook de grootste koper. Ik stel me vaker tevreden met bibliotheekboeken. Maar een van de dikste pillen op deze stapel ligt mij af en toe een schuldgevoel aan te smeren. Irene Vallejo: ‘Papyrus; een geschiedenis van de wereld in boeken.’

Ik heb het ongevraagd te leen gekregen van een collega waar H. een tijdje intensief mee samenwerkte. We hadden elkaar een paar keer ontmoet en ze vond het echt iets voor mij. Ik vind het boek echt wel interessant, maar het is niet lekker makkelijk vrije-tijds-lezen, dus na maanden ben ik nog niet halverwege. En een geleend boek moet je ooit teruggeven…

Het tweede boek op de stapel dat van mij is, was een cadeautje van mijn collega’s. ‘De honderd van Heytze’, honderd gedichten met elk een stukje verhaal erbij. Af en toe pak ik het, sla het op een willekeurige plek open en lees er een paar. Gisteravond merkte ik, dat ook bij de vierde keer openslaan een gedicht bovenkwam dat ik al eerder gelezen had. Misschien wordt het nu tijd om systematisch te gaan lezen. Of niet. Gedichten kun je ook tien keer lezen.

Maar die stapels vind ik toch eigenlijk maar niks. Dan heb je deuren in de kast gezet en ontstaan daar naast weer rommelige verzamelingen met boeken. Wat doe je eraan? Nog meer deuren? Of misschien zet ik op een dag zo’n boekenkastje aan de weg waar iedereen iets uit mag pakken. Als ze dan maar niet te veel terug gaan zetten…