“Hoi, morgen ben ik in Nijmegen. Zijn jullie misschien morgenmiddag thuis en zouden jullie het leuk vinden om zo’n fossiel uit vervlogen tijden te ontvangen voor een kort bezoekje?” Dat bescheiden berichtje krijg ik binnen via whatsapp.
Het komt van C., lang geleden een tijdje de huisgenoot van mijn H. Na vele jaren geen contact, hebben we elkaar afgelopen voorjaar teruggevonden (zie ‘een oude vriend’)
Ik stuur een berichtje terug dat hij welkom is.
Het past helemaal bij zijn manier van leven. In een camper, af en toe op een andere plek als dat zo uitkomt. In de buurt van Tilburg staat hij nu; hij is met fiets en trein naar Nijmegen gekomen en daarna bij ons. Binnen tien minuten zijn we verwikkeld in een diep gesprek. Het gaat over spiritualiteit, religie, wat wel en niet bewijsbaar is en de verkeersregels voor een speed pedelec.
Natuurlijk blijft C. eten en daarna overleggen we naar welk station hij nu het best kan fietsen om een trein naar Tilburg te nemen. Een uurtje later verdwijnt hij het donker in op z’n snelle fiets. Maar niet voordat we hebben afgesproken dat we contact houden. Want dit soort vriendschappen zijn veel te kostbaar om elkaar weer uit het oog te verliezen.
Wat moet dit een inspirerend bezoek zijn geweest! Een snelle fietser zie ik die velen ontmoet en diepgang niet schuwt!
BeantwoordenVerwijderen