Scherven

In de schuur stond al jarenlang een schilderij dat ooit een tijd bij ons aan de muur hing. Het is gemaakt door een vroegere docent van H. en toen hij het laatst tegenkwam, vond hij het wel leuk om het in ere te herstellen. Van mij hoefde het niet zo nodig, maar H. kocht enthousiast een nieuwe lijst, deed het kunstwerk er netjes in en zette het voorlopig tegen een kastje in de studeerkamer. Er stonden op die plek nog twee andere lijsten met posters en nog wat kleinere lijsten te wachten op een bestemming, allemaal afgedekt met glasplaten.

Omdat het laatst neergezette schilderij groter was en een stukje boven het kastje uitstak, was ik er niet blij mee. Bovenop het kastje staat een stekkerdoos en deze constructie vraagt om moeilijkheden. Je kon er op wachten: vandaag was ik aan het strijken toen ik ineens een klap achter me hoorde. Het snoer van het strijkijzer had een hoekje van het grootste schilderij meegetrokken en de hele lijstenverzameling viel voorover op de grond. Ik mompelde een paar lelijke woorden en bekeek de schade. Wonder boven wonder waren er maar twee glasplaten kapot, maar ik baalde er toch van.

Ik liep nijdig de trap af en zei tegen H. dat z’n stomme schilderij gevallen was en dat nu van een andere lijst het glas aan scherven was. Flauw natuurlijk want hij had het dan wel een beetje ongelukkig neergezet, maar ik had het best zelf ergens anders kunnen zetten of de stekkerdoos kunnen verplaatsen. 

Terug naar boven, met een emmer om de glasscherven in te doen. Terwijl ik daarmee bezig was kwam J. binnen om te vragen of hij kon helpen. Stofzuiger halen? Stoffer en blik? Hij nam meteen een theepotje mee van beneden om thee te gaan zetten. Dat had ie beter niet kunnen doen, want bij het neerzetten van de stofzuiger gleed het potje uit z’n handen en hadden we nog meer scherven.

We raapten ieder onze eigen scherven op en daarna pakte ik de scherpe glasscherven netjes in in een heleboel krantenpapier. Misschien mag het eigenlijk niet, maar ik heb het pakket bij het restafval in de vuilnisbak gegooid. In de glasbak mag het in elk geval niet. Het theepotje van J. ging ook in de bak en nu hopen we maar dat al die scherven een beetje geluk brengen. De niet-gesneuvelde lijsten bracht ik naar zolder. Ik hoop stiekem dat H. voorlopig vergeet om z’n schilderij op te hangen, want dat oude ding, echt, voor mij hoeft het niet zo nodig.