Weekendje Amsterdam

We parkeren onder de Albert Heijn op het Bos en Lommerplein. Je moet het even weten, maar daar, midden in Amsterdam, kun je voor een euro per dag parkeren. Voorwaarde is wel dat je vóór je de parkeergarage weer uitrijdt, met het OV uit het Centrum gekomen bent. Met een koffertje, een rugtas en een gereedschapskoffer wandelen we naar het flatje van dochter E., die een lang weekend in Frankrijk zit met vriendinnen. Vier keer twee trappen op en we zijn in haar huisje, waar we dit weekend voor Jack en Louie zorgen, twee Britse Kortharen.

Het weer is mooier dan voorspeld. Op zaterdag wandelen we in het zonnetje door Amsterdam naar de Hortus. In de zes kilometer die we lopen toont de stad veel gezichten. In de gracht vlakbij huis liggen kleine bootjes, waarvan er één gekraakt wordt door een meerkoetenpaar. We zien de beestjes ijverig nestmateriaal aanslepen en op het dek draperen. Verderop lopen we door het Erasmuspark over een lange vlonder langs het water. Hier waan je je in een natuurgebied. Een paar kilometer verderop begint de toeristische zone en is er niets over van het vredige natuurgevoel. Stoepje op, stoepje af laveren we tussen de mensen door, ontwijken we fietsers en verbazen we ons over de grote hoeveelheden glassplinters die overal langs de stoepranden liggen. Waarom zijn er toch zoveel gasten die het nodig vinden om hun bierflesjes kapot te gooien op straat?

In de Hortus wandelen we langs de perken met medicinale planten die hier al vanaf de 17e eeuw gekweekt worden. Het is precies het goede jaargetijde voor een plantentuin. In de tropische kas slaat de vochtige warmte ons tegemoet. Planten met enorme bladeren, indrukwekkende luchtwortelstelsels schieten de lucht in. In een vlinderkas loopt iedereen verwoede pogingen te doen om de vlinders te fotograferen. Moeilijk, want ze willen maar niet poseren. Dan hebben we veel zin in koffie, maar dat geldt voor veel meer mensen. Het lukt ons niet om een plaatsje op het terras te veroveren.

We besluiten tot het station terug te lopen en dan verder de bus te nemen. Onderweg drinken we koffie bij café De Druif op het Rapenburgerplein. Het is een oud, bruin café, dat ik nog ken van toen ik hier in de buurt mijn allereerste baan had bij een papiergroothandel. Grappig dat het er nog steeds is. De jongeman die ons bedient is erg vriendelijk, maar de koffie die hij me brengt, vind ik verschrikkelijk vies. Hij heeft er een flinke scheut (koude) melk voor me in gedaan, waardoor het lauw en melkerig smaakt. Pech gehad, ik drink straks ‘thuis’ wel een betere koffie.

De katten vinden het gezellig dat we terug zijn. Maar lang blijven we niet. Vanavond gaan we eten bij vrienden hier in Amsterdam.

Op zondag trekken we alweer de wandelschoenen aan om naar het centrum te gaan. Alweer in een vriendelijk zonnetje lopen we nu langs een andere route. We staan een tijdje op een brug te kijken naar een paar magneetvissers, die een groot, ijzeren rek uit de gracht vissen. In een markthal maken we een praatje met een man die gedetailleerde, houten reliëfkaarten verkoopt van steden. Op mijn werk worden functionele reliëfkaarten gemaakt voor blinden, deze hier zijn prachtig om te zien, maar misschien ook wel om te voelen.

Tenslotte nemen we vanaf de Rozengracht de tram terug naar de parkeergarage. Daar weigert de betaalautomaat als H. zijn ov-kaart probeert te scannen. Via een drukknop krijgen we na een tijdje contact met een dame, die ons vertelt dat er een storing is. We kunnen gewoon gratis uitrijden. Zo kun je nog eens voordelig een weekendje Amsterdam doen.