woensdag 5 juli 2023

Storm in Noord-Holland

trein stopt bij het perron
Ik ben voorbereid op regen; regenbroek en een waterdichte rugtas staan klaar. Voordat ik naar het station fiets, kijk ik nog een keer naar het weerbericht. Harde wind vandaag, vooral in Noord-Holland, daar worden vanmorgen stevige windstoten verwacht. Ik vraag me af of het wel verstandig is om straks met een OV-fiets vanaf station Alkmaar naar mijn bestemming te gaan. Nou ja, als het al te heftig is, neem ik gewoon een taxi…

Het is half acht ’s morgens. Over een kwartiertje moet ik vertrekken om de trein te halen. Als ik H. een afscheidszoen ga geven, zegt hij dat ie me wel naar het station wil brengen. De wind gaat nogal tekeer. Lief van hem.

In de auto check ik de OV app. De intercity naar Den Helder rijdt wel, maar gaat niet verder dan Heerhugowaard vanwege de storm. Dat is ver genoeg. Ruim op tijd wandel ik het station in, kijk nog een keer op de app en ga naar perron 3, waar mijn trein straks gaat.
“Vanaf half negen rijden er in een groot deel van Noord-Holland geen treinen,” wordt omgeroepen. En: “In verband met een botsing, rijdt de intercity naar Roosendaal niet verder dan Den Bosch.”

Op het perron hoor ik iemand in het Engels aan een stel met rugzakken uitleggen dat ze het best naar Amsterdam Centraal kunnen gaan en daar een taxi zoeken. De trein naar Schiphol gaat niet.
“Deze gaat tot Alkmaar-Noord, toch?” vraagt ze achterom aan mij.
Ik knik. Alkmaar-Noord is de halte voor Heerhugowaard. Een passerende vrouw knikt ook.
“Ik heb het net gevraagd. Een NS medewerker zei dat ie niet rijdt, maar daarna zei een ander van wel.” Ze haalt haar schouders op. “We zien het vanzelf.”

Even later stappen we allemaal in. Ik zoek een plek, doe m’n rugtas af, ga zitten en wacht af. Een minuut later verandert de bestemming op het informatiebord en klinkt de omroepstem: “De intercity naar Den Helder van 8.43 u. gaat niet verder dan Arnhem.”

Dat schiet niet op. Ik sta op om mijn spullen te pakken, want wat moet ik in Arnhem als ik toch niet verder kom. Ik hoor dezelfde vrouw van daarnet aan het rugzakstel vertellen wat er aan de hand is. Die gaan hun vliegtuig missen – als dat tenminste vertrekt.

Het is duidelijk dat mijn afspraak niet door gaat. Als ik I. bel, snapt ze het meteen. “Het is hier code rood,” zegt ze. Jammer is het wel, want we zouden een taart gaan bakken en daarvan een audio-opname te maken voor een kook-podcast. Maar bijna alle ingrediënten zijn houdbaar tot de nieuwe datum die we afspreken. Ik neem de bus naar huis, waar me me plotseling een hele lege, vrije dag wacht. En daar besluit  ik dan maar goed van te genieten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Patsvrouw van het jaar

Op zoek naar iets anders kom ik boven in een boekenkast een oud dagboek tegen uit de tijd dat de kinderen 11 en  8 waren. Ik blader er een t...