De bijeenkomsten van Oogcafé Oss zijn in een gebouw dat ‘Groene Engel’ heet. De inloop is vanaf half 2 ’s middags en ik ben ruim op tijd. Achter de open buitendeur is een lege hal, links en rechts deuren en een gang naar wat me een bioscoopzaaltje lijkt. Geen receptie, wel ergens een levensgrote engel, niet groen maar oranje. Ik besluit nog even een ommetje te maken.
De eerste gasten komen binnen. Een vrouw met een blindenstok wordt voorzichtig naar een bankje achter de tafel geleid. Een andere vrouw zegt opgewekt dat ze het zelf wel kan vinden, en glijdt met haar handen langs stoelleuningen tot ze een plaats heeft gekozen. De stoelen om de lange tafel vullen zich. Als iedereen binnen is, beginnen we met een rondje voorstellen. Niet omdat mensen elkaar nog niet kennen, maar vooral zodat iedereen weet wie er allemaal aanwezig zijn.
Na de namenronde krijg ik het woord. Ik vertel over Zienswijs, luistertijdschrift voor mensen die op latere leeftijd blind of slechtziend worden. De verschillende onderwerpen die erin aan bod komen, met voorbeelden, en bij een paar voorbeelden laat ik een fragmentje horen. De mensen om de tafel luisteren aandachtig. Er worden een paar vragen gesteld. Van te voren heb ik me afgevraagd of ik wel een half uur vol gekletst kreeg, maar dat was geen enkel probleem.
‘Mijn spreektijd is eigenlijk om,’ zeg ik om half drie, ‘maar als jullie het leuk vinden, kan ik nog een deel laten horen van het interview waar ik net over vertelde.’ Er wordt geknikt en ‘jaja’ gemompeld en we luisteren naar het verhaal van Els, die in korte tijd een groot deel van haar zicht verloor, maar toch een manier vond om door te gaan met haar hobby: kleding naaien.
Tenslotte deel ik cd’s uit en briefjes met de link naar onze website en daarna is het tijd voor iedereen om bij te praten. Ik krijg een doos chocola als dank en een uurtje later wandel ik weer naar het station. Tevreden over deze middag. En ik hoop maar dat mijn publiek ook tevreden is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten