Leuk, dacht ik toen ik het las.
Maar toen ik er even over doordacht, twijfelde ik erover of het nou echt zo leuk was. Ja, het is natuurlijk hartstikke leuk om chocola te krijgen. En de grotere kinderen mochten ook nog zelf letters maken door chocola in braille-mallen te gieten. Superleuk! Maar wat een vreemde argumenten waren er om dit te doen.
“Het is heel jammer als je een letter krijgt en iemand anders moet zeggen dat het een ‘s’ is of dat het een ‘p’ is”, zegt kleuterjuf Ingrid in Hart van Nederland. Waarom is dat dan zo jammer? Het feit dat een kind (nog) niet kan lezen, heeft volgens mij nog nooit iemand er van weerhouden het een chocoladeletter te geven.
Het lijkt mij juist een leuke manier om kennis te maken met ‘je eigen letter’. De letter die je ziende broertjes, zusjes, vriendjes of vriendinnetjes ook kennen. In chocola uitgevoerd zijn die letters ook prima te voelen.
Lijkt me ook eigenlijk veel inclusiever dan aparte braille-letters.
“Ik heb er nooit zoveel problemen mee gehad,” (met gewone letters dus) zegt het slechtziende jongetje Rishil in het filmpje. “Maar het is wel vet.”
“En weet je, hij is heel groot,” zegt een ander kind blij. En hij neemt een hap van z’n braille-chocola.
Ach ja, chocola is chocola. Zou het de kinderen nou echt veel uitmaken of ze het kunnen lezen?
Wat bent u negatief! Het is toch leuk dat je je eigen naam als kind kan lezen!
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk is dat leuk, ik denk alleen dat de vorm van een gewone chocoladeletter heel goed voelbaar is en die lekkere letters zijn er voor iedereen.
Verwijderen