PersoonsGebonden Budget

“Had je dat gehoord van die man, die zat tien minuten bij 120 graden in de sauna!” Ik zit in de trein een krantje te lezen, maar word afgeleid door de gesprekken in een coupé verderop. Zo te horen een stel jonge jongens, zestien of zeventien misschien. Ze hebben zware stemmen. Vooral die met het hoogste woord. Er komt wat ongelovig gemompel op de sauna-mededeling, maar het lijkt geslikt te worden. Ik zoek waar ik gebleven was in de krant, maar dan zegt dezelfde harde stem: “Moet je horen. “M’n ouders krijgen voor mij een PGB, omdat ik zogenaamd een moeilijk kind ben en zo… en weet je,” z’n stem gaat omhoog: “krijgen ze fokking 4500 euro per jaar voor mij!” De anderen lijken gepast onder de indruk van het bedrag en de stem gaat verder: “Ik zit overdag op school en het hele weekend zien ze me niet. Fokking 4500 euro voor mijn opvoeding. Hoe moeten ze dat uitgeven?” Ik bedenk dat dit gesprek binnenkort geschiedenis is. Het PGB wordt voor 90 procent afgeschaft. Zeker voor ‘lichte gevallen’, zoals deze jongere die met z’n harde stem en z’n vrienden zelfstandig een treinreisje kan maken. Wat zou dat voor zo iemand betekenen? Wordt er een overbodige luxe geschrapt en levert dat de maatschappij 4500 euro winst? Of gaat er dan een schoolcarrière kapot die met een PGB nog net in goede banen geleid had kunnen worden? Gevolg: geen diploma, geen werk, moeilijk bemiddelbaar, uitkering…. weg winst. Kort door de bocht misschien. Het kan vast wel wat minder met die PGB’s. Maar om de zorgbudgetten zo drastisch af te knijpen en dan te zeggen dat het een kwaliteitsimpuls is voor de langdurige zorg… dat lijkt me toch sterk. De jongen met het PGB stapt in Utrecht uit. Ik hoor hem tenminste niet meer vanaf dat station. Ik hoop dat er met de fokking 4500 euro meer gedaan wordt dan hij denkt of dat ie tegen z’n vrienden liegt. Zo niet dan zit er écht iets fout in het systeem. En ik wil liever niet geloven dat zo’n goeie voorziening als het PGB terecht wordt afgeschaft.