“Ik zie het niet hoor.”
“Wat moet je doen? Gapen en dan tegelijk lachen?”
De cursus EVTS(Estill Voice Training System) is leerzaam en hilarisch. Het gaat er kort gezegd om dat je je stem als instrument leert kennen en gebruiken. Vandaag leren we hoe je je huig, of eigenlijk je gehemelte, moet optrekken. Het hoort bij één van de technieken om je (zang)stem te beheersen.
Onze enthousiaste docente A. heeft een uitgebreid repertoire aan aanwijzingen, trucjes en oefeningen. Daarmee leren we spiertjes te gebruiken waarvan we niet wisten dat we ze hadden.
Het ene moment vertellen we elkaar in een zo neuzig mogelijk nepgronings onze namen en adressen. Het andere moment proberen we te lachen als een gemene heks. En nu staan we voor de spiegel om te leren ‘kwispelen’ met de huig. Allemaal voorbereidingen om straks ‘twang’ te kunnen gebruiken; een manier van zingen waarmee je een orkest moet kunnen overstemmen.
De docente demonstreert het: “eeeeeyeyeeee”.. Een stevig, doordringend geluid. Zover zijn we nog lang niet allemaal. Maar als we aan het eind van de les om de piano staan, en we proberen zingend uit wat we geleerd hebben, klinkt het niet gek. Laag en opera-achtig, snerpend en hekserig, zacht en beheerst, en dan een beetje van alles door elkaar.
“Jullie klinken als een koor dat al jaren samen zingt!” roept A. blij. En dat terwijl we elkaar pas twee keer hebben gezien.
Even later is de les afgelopen. We stommelen door het smalle gangetje naar buiten. “Tot volgende weeeeeek”, zingt A. met een operastem. “Jaaa, tot ziens”, klinkt het overdreven nasaal terug. Alle gekke stemoefeningen zijn terug te horen als we elkaar dag zeggen.
Leuke cursus. Zachtjes neuriënd loop ik de deur uit. En eenmaal in de beslotenheid van m’n auto begin ik alvast met het oefenen van mijn gemeenste heksenlach.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten