Een kunstroute door Manhattan.

Het stikt van de musea in New York, maar mijn applegreeter (zie www.bigapplegreeter.org) laat me kunst zien op allerlei openbare plaatsen. Architectuur, standbeelden, maar ook gaan we naar binnen in chique hotels, omdat daar kunst te zien is in de hal, de foyer of de bar (!) Zo’n glazen deur met twee strak geüniformeerde employés ervoor; ik zou niet op het idee komen dat je daar zomaar binnen kunt gaan. Maar ze houden zonder meer de deur voor ons open.
Glanzende marmeren vloeren, art deco liftdeuren, sculpturen. Ergens in een hal is een fototentoonstelling: foto’s van Central Park 1920 tot nu…
Mijn gids heeft overal verhalen bij. Veel anekdotes over architecten, bij elk gebouw een lijstje beroemdheden die er verbleven hebben. In dit hotel hebben zowel Pavarotti als Placido Domingo gewoond. En in dat andere is Sophia Loren ooit van haar juwelen beroofd.
Soms weet hij een naam niet zeker en zegt voorzichtig “I thínk so..” Hij wil me geen verkeerde informatie geven. Er is zó veel kunst op straat waar mensen gewoon langs lopen zonder het te zien. Mijn gids is enthousiast. Bij het General Motors gebouw staat gewoon een Picasso buiten! En niemand kijkt er naar.
Wíj kijken wel. Langzaam lopen we om het zwarte beeld heen en ineens zie ik dat er een naam in gegraveerd staat: Miró. Ik wijs en mijn gids verschiet van kleur. Miró! Niet Picasso. Hij is er van ondersteboven. “Dus ik heb het altijd verkeerd verteld!”
Als we een paar uur later aan het eind van de route zijn, bedank ik mijn applegreeter hartelijk. Ik vertel hem dat hij me vandaag heeft geleerd om beter te kijken als ik door de stad loop. “Het is andersom”, zegt hij, “Je hebt mij geleerd om beter te kijken.”
Hoe dan ook: deze wandeling heeft me een bijzondere kijk gegeven op Manhattan.