Brooklyn

Toen ik boven kwam uit de Subway moest ik een seconde denken wat er zo vreemd was hier. Het zijn de gebouwen. Laag. Brooklyn is net Amsterdam Noord. Het Loft Hostel staat in een beetje een louche buurt. Het gebouw is groot, met overal ruw stenen muren (ook in de kamers) en de deuren zijn een soort zeefdruk kunstwerken met afbeeldingen van gebouwen en grote, gestileerde kamernummers. Het heeft iets van een kraakpand.
Er hangen briefjes met de boodschap dat er niet na tienen gemusiceerd mag worden. Als ik de kamer binnenkom, staat het raam wijd open. Dat is prettig, in het vorige hostel was helemaal geen raam. Direct achter het raam is een balkon. Ik vraag me af hoe je er op kunt komen, want er liep net iemand langs. Het blijkt een doorgangsroute naar de keuken en living room.
Ook daar zijn de muren van ruwe steen. Ik heb spijt dat ik mijn schoenen heb uitgetrokken, want moet over stenen vloeren en brandtrappen. Er wordt druk gebouwd en met pijlen is een omweg aangegeven.
Ik loop de keuken in, waar een paar jongeren aan tafel zitten en een gepiercede vrouw met een excentriek bonthoedje eten voor zichzelf staat klaar te maken. “Help”, denk ik, “wat doe ik hier?” Even terugtrekken. Met m’n boek zoek ik een makkelijke plek.
Iemand vraagt of hij de krant kan pakken die op tafel ligt. Ja hoor. Na een tijdje vraag ik hem of hij weet hoe het ontbijten hier werkt. We praten even en dan gaat ie de stad in. Manhattan natuurlijk, want dát is het echte New York. Even later praat ik met een Franse jongen over social security en de vergrijzing in Frankrijk. Dit hostel is volgens hem een oude fabriek. Ik begin me iets minder ontheemd te voelen en ga eens proberen of ik m’n laptop aangesloten krijg. Straks komt mijn dochter hier en gaan we samen eten. In Manhattan natuurlijk.
Brooklyn is net Amsterdam Noord. Voor de leuke dingen moet je aan de andere kant van het water zijn.