Ik heb vanmorgen een lange wandeling langs de zee gemaakt en heb weer een nieuw stuk van Santo Domingo verkend. “Hé Linda”, wordt er af en toe naar me geroepen en ik weet nu wat dat betekent. Het is mijn huidskleur, blank, en het is een compliment.
“Te amo”, hoor ik ook wel eens, “ik hou van je”. Zomaar in het voorbijgaan. De mensen hier hebben de liefde dan ook nogal voor op de tong liggen. Vooral vrouwen begroeten elkaar regelmatig hartelijk met “hola, mi amor”, dat ze al uit de verte naar iemand roepen en dat dan gevolgd wordt door een stevige omhelzing.

Als ik op mijn beurt vertel dat ik getrouwd ben met een lieve man in Nederland en daar ook twee kinderen heb, zucht hij dat mijn man een gelukkig mens moet zijn.
Intussen zijn we een stuk langs het water gelopen en is hij terug bij het gebouw waar hij werkt. We nemen hartelijk afscheid en hij steekt de drukke weg over.
Bijzonder, wat mensen je zomaar allemaal vertellen hier, tijdens zo’n vluchtige ontmoeting.
Als ik ’s middags op weg naar mijn hotel door winkelstraat “El Conde” loop, kom ik een bekende tegen: de eigenaar van het winkeltje in Azua, die afgelopen woensdag Carina voor me heeft opgebeld. Een beetje verbaasd begroeten we elkaar. Wat toevallig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten