Barnsteen en larimar.

Ik wandel naar de Puerto Flotante. Deze brug doet z'n naam eer aan; hij zweeft hoog boven de straatjes er omheen. Het is even zoeken waar ik er op kan. Langs een uitgesleten paadje naast een asfaltweg. Een louche plek. Er lijken hier een paar daklozen te wonen. Twee mannen slepen met een lichaam. Slapend? Dood? Ik loop over de brug. Het uitzicht wordt belemmerd door grof gaas. Het frisse briesje laat zich daardoor gelukkig niet tegenhouden. De brug is lang en ik loop er langzaam over naar de andere kant van de rivier. Daar kijk ik vanuit de hoogte neer op een schuine oever, bezaaid met afval. Vlakbij staan krotten van huisjes. Een jonge vrouw die een paar tanden mist, roept iets naar me. Ik versta haar niet, maar begrijp dat ze me waarschuwt. De wijk waar ik heen loop is niet veilig. Ik besluit terug te lopen. Een tijdje later, terug in het toeristische centrum, word ik in het Engels aangesproken. Een man wil me geheel belangeloos (zegt hij) iets van de cultuur van zijn stad laten zien. Al vertellend over Columbus en de zijnen, loodst hij me mee naar een souvenirwinkel en daar doorheen naar een werkplaats. Daar laat hij me ruwe brokken barnsteen zien en het halfedelgesteente larimar. Het is natuurlijk de bedoeling dat ik in de winkel sieraden koop van deze steensoorten. Er is niets bij dat ik echt wil hebben en ik verlaat de winkel. Weer wat geleerd over de geschiedenis en cultuur van deze stad.