Ik loop naar buiten om te gaan lezen in het park. "Hello", roept iemand, "where are you from? Russia?" "No, Hollanda" roep ik achterom. "Hollanda? I lived in Venlo! Do you know Venlo?" Een man met puntige oren haalt me in. "Really?" vraag ik.
Ja, en hij heeft ook in Duitsland gestudeerd. Spreekt hij Nederlands? "Goedemiddag, eet smakelijk en links voorsorteren."
Francisco spreekt alle talen. Wil ik Engels met hem spreken? Frans? Duits? Hij spreekt het allemaal. Het is vreemd om een Dominicaan Duits te horen spreken.
Hij vertelt dat ie een uitzondering is hier. De meeste Dominicanen willen alleen maar eten, drinken, luieren en kinderen maken. Maar hij wil meer bereiken, daarom heeft hij veel talen geleerd en doet hij nu een computeropleiding. Zal hij me de school laten zien?
Okee, ik loop mee.
Maar het is een heel eind lopen, en onderweg ziet hij in een café een vriend die hij lang niet heeft gezien. Even begroeten. Ik word voorgesteld aan de vriend en nog een man. Ze doen iets juridisch. Zo zien ze er ook uit; strak in het pak. We zitten in zo 'n donker café waar ik altijd aan voorbijloop. Wil ik bier? Water? Ook goed. Galant wordt de fles voor me geopend.
De mannen praten met elkaar en richten zich af en toe in het Engels tot mij.
Dan worden er telefoonnummers uitgewisseld. Goed om je te zien, zeggen ze tegen Francisco, en dat het nu zo goed met je gaat. De mannen omhelzen elkaar en schudden mij hartelijk de hand.
Francisco holt weer voor me uit. Kijk, hier is de school. En nu zal ik een plek laten zien waar je 's middags rustig in de schaduw kunt zitten. Hij legt het verschil uit tussen een restaurant en een comedor; de laatste is voor de locals.
We zitten op een terras en ik eet een beetje gekruide rijst. Francisco zal me Spaanse woorden leren die ik wil weten. Ik wil weten wat de mannen van de guagua altijd roepen. Meteen trekt hij me aan mijn arm mee naar de stoep, waar er eentje passeert. Triomfantelijk kijkt ie me aan als de man in het busje z'n riedel afsteekt. Het zijn de straatnamen waar de guagua langs gaat. Maar dan heel snel.
Hij kletst maar door in alle talen, schrijft van alles voor me op. Ik word een beetje moe van hem.
Na tien happen rijst heb ik genoeg. Eigenlijk wil ik nu gewoon rustig m'n boek gaan lezen. Ik zeg dat ik met de guagua terug wil naar de Zona Colonial.
Dan begint Francisco over zijn geldproblemen en of ik hem - niet om ergens voor te betalen maar uit de goedheid van mijn hart - niet een bijdrage voor zijn studie wil geven?
Ik geef hem wat geld en dan zegt hij dat ik de rijst moet laten inpakken. Anders gooien ze het weg, zegt hij, en buiten stond daarnet nog een vrouw die het graag zou willen hebben. "Por llevar" moet ik zeggen tegen de ober. De rijst wordt netjes voor me ingepakt.
We lopen de comedor uit en er komt juist een guagua aan. Francisco houdt het busje aan en zegt tegen de chauffeur waar ik heen moet. Ik red het wel alleen hè.
Zeker. En anders word ik wel geholpen. Als het busje bij de Puerta del Conde stopt, zijn er minstens vier passagiers die naar me gebaren dat dit mijn uitstapplek is.
Aardig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten