Ontmoeting

Morgen zal ik mijn Plan sponsorkind ontmoeten. Ik slaap slecht in een warme, kale hotelkamer waar het stikt van de muggen.
Om zes uur wordt het licht buiten. Ik sta op en ga de douche proberen. Koud, dacht ik al. Maar het is niet erg, ik fris er van op. Met een broodje van gisteren en water ontbijt ik en dan ga ik voor de deur zitten lezen. Tot de Plan-taxi met Carina er is.
Vanuit het kantoor gaan we met z'n vieren op pad: Martha, die de communidad goed kent, Hector, mijn tolk, de taxichauffeur en ik. Martha is een vrolijke, stevige dame die alleen Spaans spreekt maar zeker van plan is Engels te leren. Hector is een vriendelijke, kleine, donkere man met een heel groot hoofd.
Ik ben bang dat ik op m'n kleine broodje niet ver kom en vraag of ik ergens een ontbijt kan kopen. Dat kan, ze brengen me bij de Pica Pollo, een soort hamburgertent zoals je hier op elke hoek vindt. En zo eet ik voor het eerst van mijn leven om negen uur ‘s morgens een hamburger met kip.
Het is een half uur rijden naar de communidad. Als we voor het huis aan de weg stoppen, zie ik Leonel meteen. Samen met zijn oma wacht hij op me. In de schaduw voor het huis gaan we op plastic stoeltjes zitten en we praten onwennig via tolk Hector. Soms lukt het met een paar zinnen rechtstreeks in het Spaans.
Wat wil je vragen, zegt Hector tegen mij en ook tegen Leonel. Hij wil iets weten over de geschiedenis van Nederland. Lieve help, wat vertel je dan?
Ik vertel over de zee, over koeien en kaas en onze tweede Wereldoorlog.
Leonel vertelt ernstig over de bevrijding van de Dominicaanse Republiek. En hoe belangrijk 27 februari is, de dag dat ze een onafhankelijke republiek werden.
Ik geef de kadootjes die ik heb meegenomen. De schriften hebben kleurige kinderplaatjes voorop. Ik hoop dat ze er iets aan hebben. De t- shirts zijn in elk geval groot genoeg.
Oma geeft iedereen een kokosnoot vol kokoswater/melk met een rietje. Voor haar heb ik kleine zeepjes meegenomen.
Ik vraag naar het dagelijks leven van Leonel en hij blijkt een heleboel (half)broers en zussen te hebben, waarvan er een paar hier wonen en anderen een stuk verderop. Het zijn hier allemaal grote families, vertelt Hector.
Na een tijdje weten we geen vragen meer voor elkaar. Martha en Hector gaan me de school laten zien die met Plan-geld gebouwd is en Leonel gaat mee in de taxi.