El mar

Ik loop de straat van mijn hotel uit, regelrecht naar de zee.
Het is bewolkt en na honderd stappen begint het zowaar zachtjes te regenen. Ik wacht even onder een grote boom tot het stopt. Dan loop ik door tot de grote, drukke verkeersweg waarachter de rotskust en de zee zijn. Om over te steken sluit ik me aan bij een paar jongens, die me meteen in het Engels beginnen te vertellen hoe dat oversteken hier moet. Vol bravoure houdt er een nadrukkelijk een auto tegen: zo doe je dat.
Mooi, ik ben aan de overkant. Ik volg de weg een stuk en dan kan ik dichter naar het water. Er staat een stevige wind en de golven slaan tegen de rotsblokken. Het is heerlijk om zo langs de zee te lopen. De kust kronkelt van en naar de weg en aan de overkant daarvan staan grote gebouwen: hotels, kantoren, een casino...
Op sommige plekken komt bij elke golfslag een fontein omhoog. De lucht is zout. Ik loop langzaam, het duurt nog een paar uur voordat ik voor twee dagen naar Azua vertrek en mijn tas ligt al ingepakt klaar.
Ik word ingehaald door een zingende, zwarte jongeman. Hij groet en begint een praatje. Over de geschiedenis van het eiland. De onafhankelijkheidsdag op 27 februari en hoe belangrijk die is. Of ik het eiland mooi vind, wanneer ik gekomen ben en hoe lang ik blijf… Dan begint het te regenen, en niet zo zachtjes. We rennen naar de overkant van de weg ( kijk, zo moet het) om onder een afdak te schuilen.
De man vertelt dat hij radioverslaggever is van sportwedstrijden. Hij laat me zijn ID zien. Een geplastificeerd kaartje met pasfoto en gegevens. Zo een dragen heel veel mensen hier bij zich, vaak aan een koord om hun nek. Leuk beroep, en hij is er duidelijk trots op.
Als de regen is opgehouden lopen we samen terug. Als ik me begin af te vragen of en wanneer hij om geld zal vragen, staat hij stil. Hij moet hier linksaf. 'encantado' hij geeft me een hand en loopt weg. Ik was voor niets zo achterdochtig, hij wilde gewoon een praatje.
Ik kom lekker uigewaaid in het hotel terug, waar ik nog even een paar e-mails de wereld in stuur. Nu neem ik tot morgenavond afscheid van m'n i-pad. Ik ga op weg naar Azua, 100 kilometer westelijker dan Santo Domingo. Morgen zal ik mijn sponsorkind ontmoeten.