De school

De school is een eenvoudig gebouw met twee klaslokalen.
Eerst gaan we naar de kleuters. Een enthousiaste, jonge juf laat zien wat ze allemaal doen. Er zijn speelhoeken en er zijn prentenboeken, ik krijg een dun, slap exemplaar van Roodkapje in m'n handen. Het is belangrijk dat de kinderen leren spelen, het is het begin van hun scholing. Alle kleutertjes worden gemobiliseerd om met me op de foto te gaan. Ze gaan braaf bij elkaar staan, maar ze hebben natuurlijk geen idee wie die rare, blanke mevrouw is.
Als we naar het tweede lokaal lopen, dat verderop staat, hollen de kleuters mee naar buiten en verdwijnen alle kanten op. Het is elf uur. De ochtendklas is afgelopen.
De grotere kinderen zitten in net zo'n simpel, lemen gebouwtje aan tafeltjes. Er is een schoolbord dat helemaal vol geschreven is. De juf vertelt dat ze zo graag een basketbalveld willen. En hekken waarbinnen veilig gespeeld kan worden, want overal waar we komen, loopt vlakbij die drukke autoweg.
Na het bekijken van de school gaan we nog een paar huizen langs waar oudere halfbroers- en zussen van Leonel wonen. De zussen zijn verlegen, zeggen alleen zachtjes hun naam en geven een hand. De oudere broers zijn er niet. Zeker ergens aan het werk? Dan stappen we weer in de Plan- auto en rijden weg. We passeren de kleuterjuffen, die ons nazwaaien.
De juffen zijn allemaal vrijwilligers, vertelt mijn tolk. Sommigen zijn vroeger zelf sponsorkind geweest. Ook Leonel heeft een tijdje werk voor Plan gedaan: foto’s maken van kinderen om naar hun sponsors te sturen. Maar nu doet hij na schooltijd ander werk; hij verzorgt mangobomen.
Al snel zijn we terug bij het huisje.