vrijdag 22 april 2011

Jazz

Terwijl ik op een terrasje zit te eten, zie ik dat op het plein er naast een podium wordt opgebouwd. Ik betaal, slenter er heen en ga op een bankje zitten kijken. op een bank naast me installeert zich een gezin met kinderen. Er komt een koeltas te voorschijn met frisdrank en wijn. De kinderen rennen over het plein. Ook op andere banken zitten mensen met kinderen. "Mira, Mira" , hoor je de hele tijd; "kijk!"
Er komt een vrouw langs met bossen bloemen en lichtgevende buisjes in de aanbieding. Op het podium hangt iemand aan een stellage met grote lampen. Er rijdt een vrachtwagentje dwars over het plein tot voor het podium. Stapels plastic stoeltjes worden uitgeladen en even later is een deel van het plein veranderd in een openlucht zaaltje. het is al donker, maar de lampen verlichten het podium. Er worden microfoons getest en hier en daar gaan mensen op de stoeltjes zitten. De voorste rij is door de kinderen ingepikt, maar die moeten wel steeds even opspringen om een rondje te rennen.
Ineens begint het echt. Een presentatieduo houdt een jolig praatje, waarbij de oudere man zijn jonge, vrouwelijke collega kennelijk vergelijkt met Jennifer Lopez. Ze kletsen een tijd heen en weer en achter hen wachten geduldig de artiesten: een gitaartrio. Ze brengen een soort Spaans smartlappenrepertoire met veel amor en corazon. De zanger haalt het soms maar net. Na zes nummers zijn ze klaar. Weer het presentatieduo met een lange, onbegrijpelijke introductie.
Dan wordt het leuk: een jazz orkestje. Een geweldige percussionist geeft met z'n conga's een Zuidelijk tintje aan de muziek. Lekker om naar te luisteren op een zoele avond op een plein in Santo Domingo. Het is heerlijk buiten en ik blijf zitten tot de jazz is afgelopen. Dan loop ik het plein over en ga een smalle straat in. Hier is het donker en stil, maar bang ben ik niet. Ik voel me inmiddels aardig thuis in dit stukje van de stad. Een paar straten verder is het Parque Colon, waar op bijna alle bankjes nog mensen van de koele avondlucht genieten, en nog een stukje verderop is mijn hotel. Met een hoofd vol muziek ga ik daar lekker nog een stukje schrijven en dan naar bed.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Vogels voederen

Ik zit aan de keukentafel noten te kraken en ik denk aan de vogels. De kraaien en kauwtjes die net als ik in de herfst bij de plaatselijke n...